Nordycko-Bałtycki Szczyt Młodzieży w Helsinkach

200 młodych uczestników z krajów nordyckich i bałtyckich. Zadanie: napisać w weekend dziesięć rekomendacji politycznych dla Nordyckiej Rady Ministrów na temat „Klimat i zatrudnienie”. Uczestnicy przynieśli ze sobą swoje codziene problemy. Estonia właśnie pokonała Hiszpanię pod względem bezrobocia. Litwa martwi się naruszeniami granicy z Białorusią. W Norwegii rosną nierówności, a młodzi ludzie wyczekują mroczniejszych czasów niż te, w których dorastali ich rodzice.

Moim celem podczas tej podróży było mówienie wprost o klimacie: że ryzykujemy upadek cywilizacji. Bo wszyscy wokół najwyraźniej mówią o „zielonych inwestycjach”. Konkurują o liczbę „zielonych inwestycji”, jakby to była tylko rywalizacja o to, który kraj może nazwać się najbardziej „zielonym”.

Pozwolili mi wygłosić przemówienie! Posłużyłem się storytellingiem, aby wprowadzić temat możliwośći upadku cywilizacji i starałem się rozluźnić atmosferę, wchodząc i wychodząc z horroru, aby pomóc ludziom nie stracić wątku. Ale myślę, że to nie wystarczyło. Publiczność wyglądała na tak smutną, tak przygnębioną i zdystansowaną, kiedy do nich mówiłem. Czy jest na to jakieś słowo? Kiedy mózg cenzuruje wiadomości zbyt straszne, by je przyjąć? Starałem się też dać praktyczne wskazówki: trzy typowe kłamstwa greenwashingu, dwa narzędzia do lepszych rozmów o klimacie. Ale później wszyscy wydawali się całkowicie ignorować moje wskazówki i narzędzia. Nie wiem, czego się spodziewałem, ale mogę tylko mieć nadzieję, że to, co powiedziałem, z czasem dotrze do nich.

Kliknij tutaj, aby zobaczyć moje wskazówki.

Trzy wielkie kłamstwa greenwashingu:
• Kłamstwo 1: Nowe technologie same rozwiążą kryzys klimatyczny.
• Kłamstwo 2: Skoncentruj się na swoim osobistym śladzie węglowym.
• Kłamstwo 3: Nasz kraj jest najbardziej zielony.

Dwie wskazówki dotyczące bardziej konstruktywnych rozmów o klimacie:
• Zawsze pamiętaj o skali.
• Promuj działania, które dotyczą przede wszystkim najpotężniejszych.

Aby napisać rekomendacje polityczne, podzieliliśmy się na grupy tematyczne. Otrzymałem temat „transformacji społecznej” – jak powinna przebiegać transformacja ekologiczna, aby nie krzywdzić niesprawiedliwie określonych grup. Robiliśmy burzę mózgów, głosowanie nad tematami, badania i ostatecznie podzieliliśmy się na jeszcze mniejsze grupy, aby opracować propozycje, na które wszyscy następnie głosowali. Atmosfera stała się bardzo zacięta. Chciałem, aby propozycja mojej grupy wygrała. Ćwiczyłem prezentację, wykorzystałem wszystkie znane mi sztuczki retoryczne, poprosiłem doświadczonego przyjaciela o pomoc i opinię. Jednak Wygrała inna propozycja, która wydawała mi się mniej merytoryczna. Wspominam to jako ważną lekcję dla siebie – ludzie w dużej mierze zagłosują na to, co odpowiada ich własnym, najbardziej osobistym problemom. Ale także: myślę, że pozwoliłem, aby formuła konkursowa mnie zaślepiła. Ponieważ mogłem dołączyć do innych grup, mogliśmy spróbować wspólnie opracować strategię. Dlaczego tego nie zrobiłem?

Kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji na temat obu propozycji.

Oto ostateczna propozycja, którą przedstawiłem:

Aby zapewnić zieloną transformację opartą na prawach człowieka, równości i sprawiedliwości, apelujemy do rządów krajów nordyckich i bałtyckich o podjęcie decyzji parlamentarnych, które w całości uwzględniają Opinię Doradczą Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Zmian Klimatu.

Druga propozycja brzmiała:

Aby zapewnić powszechny dostęp do przyjaznego dla środowiska transportu, zalecamy, aby rządy krajów nordyckich i bałtyckich utworzyły i skoordynowały niedrogie zielone korytarze transportowe, zapewniające każdemu obywatelowi dostęp do ekologicznych sposobów dojazdu do pracy, niezależnie od miejsca zamieszkania.

Chcę, aby każdy mógł sobie pozwolić na podróżowanie. Jeszcze bardziej pragnę, aby wszyscy mogli z nadzieją patrzeć w przyszłość i aby możliwe było żądanie odpowiedzialności od państw.

W drodze do domu czuję niepokój. Wojna i bezrobocie były na ustach uczestników. Klimat był jakby zapomniany. Jednak trend globalnego ocieplenia się nie zmienił – z roku na rok staje się coraz bardziej widoczny. Jak możemy przygotować się na upadek cywilizacji i starać się ograniczyć cierpienie, biorąc jednocześnie pod uwagę problemy w najbliższej przyszłości?

Chciałbym podziękować wolontariuszom, którzy umożliwili zorganizowanie tego wydarzenia, personelowi we wszystkich miejscach, w których byliśmy, a także Nordyckiemu Komitetowi ds. Dzieci i Młodzieży (NORDBUK) i Nordyckiej Radzie Ministrów za sponsorowanie. Niezależnie od rekomendacji i przesłań, uważam że to dobrze, że młodzi ludzie z różnych krajów spotykają się i dzielą swoimi doświadczeniami. A uczestnicy, których spotkałem w tym przypadku, byli absolutnie niezwykłymi ludźmi. Niesamowicie było u słyszeć dziesiątki historii o tym, jak w różne sposoby angażują się dla dobra swoich społeczeństw.

Port w helsinkach, zcjęcie: Johnny Hillebäck-Eriksson